Van alle chocoladeliefhebbers op de planeet zijn er niet veel die je echt kunnen onthullen waar chocolade echt vandaan komt. Omdat de dingen zijn zoals ze zijn, is de heerlijke zoete traktatie waar zovelen van ons afhankelijk van zijn, geen zoete traktatie als deze begint in de tropische regenwouden! Chocolade begint, niet als een zoet en glad hapje, maar als een volledig rond zaadje in een schaal. Het bestaan van chocolade is schrikbarend lang in tegenstelling tot de korte tijd die het kost om het zoete eindresultaat op te eten. De boeiende levenscyclus van chocolade vindt echt plaats gedurende vele lange perioden van ontwikkeling en verwerking voordat er iets gebeurt nadat chocolade is gemaakt.
Chocolade begint zijn leven als cacaoboon. Cacaobonen ontwikkelen zich in eenheden op de cacaoboom. Er zijn meer dan twintig soorten van de cacaoboom die uniek worden binnen 20 niveaus van de evenaar, en ze gedijen allemaal in principe onder de schaduw van het regenwoud. Het grootste deel van de cacao in de wereld wordt geleverd in Ivoorkust, maar er wordt ook een kritisch segment gecreëerd in Zuid-Amerika. Terwijl regenwouden worden gedraineerd, blijft Cacao bestaan en wordt geleidelijk aan gecreëerd op Cacao-landhuizen, als alles gelijk blijft.
De Theobroma Cacaoboom, de meest overvloedige van de soort, zou zich gedurende een zeer lange tijd moeten ontwikkelen totdat hij gevallen begint te worden. Vóór deze ontwikkeling op lange termijn kan de Theobroma Cacao zich capituleren voor een assortiment jagers, waaronder parasitaire ziekten, insecten, infecties en andere reguliere jagers. Op het moment dat de Theobroma cacaobomen volledig ontwikkeld zijn met een ruwe gestalte van 15-25 voet hoge eenheden, beginnen eenheden rechttoe rechtaan langs de boomtakken te groeien. Gevallen aan de boom kunnen wel een half jaar nodig hebben om zich volledig te ontwikkelen en te verouderen; hoe het ook zij, ze blijven gewoon een halve maand praktisch voordat ze worden verpest.
Kant-en-klare eenheden op de cacaoboom zijn groen en wegen ongeveer 1 pond. Op het moment dat zaken bijna verpest worden, krijgen ze een geelachtig oranje tint, in ieder geval worden ze tot nu toe aangeboden aan de massale oprichtende moderne organisaties die deze oververouderde eenheden tegen lagere kosten kunnen aanschaffen. Binnenkant klaar units is een kleverige witte bekleding die ergens tussen de 20 en 60 individuele cacaobonen ondersteunt. Gewoonlijk scheuren apen en andere kleine wezens de eenheden open om de witte, naar citroen smakende substantie erin te eten; daarbij verspreiden ze cacaobonen door het hele regenwoud.
Er zijn drie groepen cacaobonen die worden gebruikt bij het maken van chocolade, deze bevatten Criollo-bonen die duur zijn omdat ze moeilijk te ontwikkelen zijn, Forastero-bonen die zijn ontwikkeld op sterkere bomen en worden gebruikt in 80% van ‘s werelds chocolade, en ten slotte Trinitario-bonen die een kruising zijn van de Criollo- en Forastero-bonen. Omdat het een gekruiste boon is, worden Trinitario-bonen in slechts 10% van de chocolade over de hele wereld gebruikt.
Cacaobonen worden geoogst door maai-eenheden van boomtakken met enorme messen. De kisten worden teruggebracht naar landgoederen waar ze worden opengescheurd en de bonen, feitelijk omsloten door hun witte omhulsel, worden uitgewaaierd op droogrekken. De delicate witte zaden zweten van de witte puree die ze omringen als ze uitdrogen. Door de rijping van de witte puree kan de smaak van de boon veranderen van een verbazingwekkend onaangename boon in een iets minder strenge boon.
Terwijl ze drogen en de rijpingscyclus doorlopen, veranderen bonen bovendien van hun delicate witte structuur naar een harde rossige structuur. Wanneer alle puree verouderd is, worden de zaden onder warmtelampen verplaatst of, idealiter, de zon waar ze uitdrogen. Gedurende deze tijd worden de zaden bovendien vaak subtiel vertrapt om te garanderen dat eventuele extra rijpende puree uit de bonen wordt gehaald. Wanneer deze cyclus is voltooid, wordt een beetje water, net zoals rode modder, belachelijk verdreven om te helpen bij het bestrijden van schimmel, terwijl bonen worden gevuld om naar industriële faciliteiten en fabrieken te worden verzonden voor het maken van chocolade.
Dus hoewel chocolade voor velen van ons gewoon iets is bij de kassa van de supermarkt, komt er veel werk kijken bij het maken van al die chocoladerepen. Voor elke 2 pond chocolade die wordt gemaakt, worden ongeveer 500 individuele bonen gebruikt – dat zijn ongeveer 14 cacaobakjes om slechts 2 pond chocolade te maken.